میگویند مکالماتِ یک داستان باید در پیبشرد پیرنگ داستان یا فضاسازی فضا و مکان یا شخصیت پردازی نقشی داشته باشد. و اگر نقشی نداشته باشد بهتر است حذفشان کنیم.
مثلا:
-سلام
-سلام
-خوبی؟
-قربونت خوبم. تو چطوری؟
-من که عالیام.
این مکالمه نه جذاب است و نه نقشی دارد. یک چنین کار ناشیانهای را میتوانید در رمان حجره پریا حدادپور جهرمی پیدا کنید که نشان دهندۀ آشنا نبودن اول با اصول عناصر داستان است.
این مکالمه میتواند این شکلی باشد:
یکهو جلوی درِ اتاقم ظاهر شد و سلام کرد.(مکان) با همان حال گرفته که حوصله نداشتم و سعی داشتم مخفیاش کنم با کمی مکث گفتم سلام.(شخصیت پردازیِ روانی) پرسید: خوبی؟ با این که از درون شکسته بودم(ایجاد سوال در مخاطب که چرا شخص اول شکسته است؟- پیشبرد داستان) گفتم: قربونت خوبم. تو چطوری؟. خودم رو توی چشمهای قهوهایش(شخصیت پردازی ظاهری) خیلی کوچکتر میدیدم، گفت: من که عالیام.
***
قبول کردهام که زندگیام یک داستان بزرگ است و من هم آن را مینویسم. در این داستان بلند خیلی برایم سخت است که کاری بکنم که همخوانی با شخصیتم نداشته باشد. کاری که شخصیتم را دو پاره کند. کاری مثل گناه که با شخصیت اعتقادی و مذهبی من همخوانی ندارد و اصلا کنشِ من نیست.
در این میان هم سینما چیزی است که انگار دیگر داستان من را پیش نمیبرد. سهام عمرم را در بورس اشتباهی سرمایه گذاری کرده بودم.
نقد فیلم اتلاف وقت است. شاید نقد فیلم برای من شده بود توجیهی برای فیلم دیدنهایم. هر فیلمی ارزش نقد نداشت. لازم نبود حتما متخصص سینما شوم و از اولین فیلمهای تاریخ سینما مثل فیلم ورود قطار به ایستگاهِ برادران لومیر تا آخرین فیلم اسکورسیزی را ببینم.
سینما را میگذارم برای پیشبرد داستان زندگی، برای همان رشتههای علمی که انتخاب کردهام تا آنها را پیش ببرد.
به چیزهای دیگری فکر میکنم. به یک جامعۀ بیمار فکر میکنم. به فرهنگ و سبک زندگی. به این که چه طور میشود گوشی موبایل را از زندگی حذف کرد. موبایلی که روزی شاید بین 3 ساعت تا 8 ساعت یا بیشتر از وقت آدمها را تلف میکند. به این که چه کنم نسل بعدی طلبهها مشکل مالی نداشته باشند و چه کنم که دردهای آدمها کمتر شود.
اگر ما در هر رشتهای متخصص شویم آن رشته تمام زندگیمان را میگیرد. از زمین و زمان برایمان درخواست میآید. و من اصلا زندگی کامل درگیر سینما را دوست ندارم. نتیجهاش را هم آن چنان درخشان نمیبینم.
ولی حالا حیفم میآید از پاک کردن این همه فیلم ندیده:
درباره این سایت